- فیبر غذایی: به بهبود گوارش، پیشگیری از یبوست و حفظ سلامت روده کمک می کند.
- پتاسیم: برای تنظیم فشار خون و سلامت قلب مفید است.
- آهن: در پیشگیری از کمخونی فقر آهن مؤثر است.
- آنتی اکسیدانها: حاوی ترکیباتی مانند پلیفنولها و فلاونوئیدهاست که با رادیکال های آزاد مبارزه کرده و از التهاب و پیری سلولی جلوگیری می کنند.
- ویتامین های گروه B و مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و بورون که برای سلامت استخوانها مفیدند.
- فیبر و پتاسیم موجود در کشمش به کاهش کلسترول بد (LDL) و تنظیم فشار خون کمک می کنند.
- آنتی اکسیدان ها از اکسیداسیون کلسترول و آسیب به عروق جلوگیری می کنند.
- با وجود قند طبیعی (فروکتوز و گلوکز)، شاخص گلیسمی متوسطی دارد و در صورت مصرف به اندازه، برای افراد دیابتی قابل تحمل است. البته باید زیر نظر پزشک مصرف شود.
- به دلیل کربوهیدراتهای سریع الهضم، به عنوان یک منبع انرژی فوری برای ورزشکاران یا فعالیت های بدنی مفید است.
- برخی مطالعات نشان می دهند ترکیبات موجود در کشمش مانند اسید اولئانولیک از رشد باکتری های مضر دهان (عامل پوسیدگی دندان) جلوگیری می کنند، اما به دلیل چسبندگی، پس از مصرف باید بهداشت دهان رعایت شود.
- بورون و کلسیم موجود در کشمش به جذب کلسیم و پیشگیری از پوکی استخوان کمک می کنند.
- کشمش کالری متراکمی دارد و مصرف زیاد آن ممکن است به افزایش وزن یا بالا رفتن قند خون (در افراد مستعد) منجر شود.
- مصرف بیش از حد آن به دلیل فیبر زیاد ممکن است باعث نفخ، گاز معده یا اسهال شود.
- برخی کشمشها با سولفیت فرآوری می شوند که در افراد حساس، ممکن است باعث واکنش های آلرژیک (مثل سردرد یا تنگی نفس) شود. بهتر است انواع ارگانیک و بدون سولفیت انتخاب شود.
- اگر پس از مصرف کشمش دندان ها تمیز نشوند، باقیماندهی آن می تواند خطر پوسیدگی را افزایش دهد.
کشمش در صورت مصرف متعادل (مثلاً یک مشت کوچک در روز) به عنوان بخشی از رژیم غذایی سالم مفید است. اما برای افراد مبتلا به دیابت، اضافه وزن یا مشکلات گوارشی، مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه توصیه می شود. ترجیحاً از انواع تیره و بدون افزودنی های شیمیایی استفاده کنید.
